Hasan Ulaş, X-0=1 | Ototrof


X-0=1
Hasan Ulaş


Karnında kelebekler türbülansmana girse
"yok"u "hiç"ten sayıyor
boşluğa boşluğa şiir yazanların çoğu
bir defa ölmüşle bin kez doğmamış birmiş gibi
hiçlik, boşlukla
boşluk, yoklukla dolu
kalpler bileşik
dünya var'a yok'a yazanların
atom altına bakan
yarık dikizcilerinden çok önce doğdu bu içimize
gölge boyumuz sıfıra yakın
kristal, beyaz bir zamandayız
kırılınca kararan
geceden gelenler olur bazen
uykudan kaçıp gelenler
geçindiklerini gördüm ama
uyanıktılar diyemem



Bu blogdaki popüler yayınlar

Mahmut Aksoy, Üzeyir Karahasanoğlu'na Açık Mektup | Ototrof

Resim
       Çok çok sevgili Üzeyir Karahasanoğlu,    Bu mektubu sana özel göndermektense tüm gözlerin okuyacağı şekilde yayımlatmama ne dersin bilmiyorum. Yoksa bu atılımım herkese açıkta olduğumu göstermemden mi kaynaklanıyor? Neden olmasın? Öyleyim. Açıkta net, basit, derinlerindeki bıçakları, kapkaraları yaşayan.    Ne kadar sakin birisin. Beni ikinci kitabım nedeniyle Zonguldak’a davet etmiştin söyleşi için. Unutulur yanı yok. Ya beni şehirde gezdirmen, ya sakinliğin, ya birazdan patlatacak gibi olan sabrın?    Ben fena sayılmam artık, ne kadar fena görsem de kendimi. Alıştım kendime. Uçuruma alışmak gibi insanın kendine alışması.    Sana iyi olup olmadığını sormaya ihtiyaç duymuyorum. Neden biliyor musun? Senin de benim gibi daima yaşama karşı dik bir inat geliştirdiğini, yaşama oradan baktığını ve nasıl olsan da iyi sayıldığını, iyi olmak için çaba gösterdiğini düşünüyorum. Ama aslında mesele öyle değil. İyi olmanın ucunda duruyoruz; iyi olmanın tam anlamıyla içine
Devamı

Sedanur Demiral, Yorgun Vefa | Ototrof

Resim
           Görsel: Sedanur Demiral, Yaşam Ağacı Yorgun Vefa  Sedanur Demiral  Önemsiz olsaydı geçen günler, Baştan yaratılırdı yıpranan her ömür. Sanmam ki bir gün geç savunulduğum zaman, Sevgiyle kandırılmaya razı olamam Ayılmaya yakın yaktığım dilek sigaram, Ekip suladığım dilek tüyleri... İyi anlasam da yalnızlıkları birleştirmeyi, Kuşlar uzaklarda kanat çırpıyor artık. İlk kez senin için ayrıldım geldiğimden beri, Buraya geldiğimden beri veda edemedim. Esnaflar gibi çirkinleşiyor cümlelerim, gülmelerim. Sana evrilen bir toplumdayım. Ne olur ayaklarımdan, yürümekten, Bahsettirme kimseye eksiklerimden. Durup soluklanmaya dar vakitler olsa da En çok dinlenenlerdir yorgunlar. Koşacak, döndüreceğim çarkı ölene dek. Ne de güzel yüzsüzleştim değil mi? Hayranlık uyandırıyor çirkefliğim. Merhametime alışmış toplumlardan, Hiç utanmadan hak ettikçe beklediklerim. Şehrin şoparları kadar cazgır ezgiler, Hırsız çocuklarla karışacağım hayata, Ki ben hâlâ küçüktür der basarım bağrıma,
Devamı